در میزگردیی که داشتیم نظرات متفاوت بود

خانمی عقیده داشت محبت باید با توجه خواسته فرزند و بی منت باشد

خانم دیگریی بیان کرد.محبت باید واقعی واز صمیم قلب باشد نه ظاهریی واز روی مسئولی و تحمیلی اینکه فقط ادای دین کرده باشیم این محبت محبت نیست

نظرخانم دیگر این بود که با توجه به شخصیت و جنس فرزند محبت باید کرد

نتیجه.از انجا که دین اسلام سفارش بسیاریی درباره محبت کرده والدین موظف هستند به فرزندان خود محبت کنندواین محبت باید لفظی.عملی..واقعی..بدون منت..وازصمیم قلب وبا توجه به شخصیت وخواسته و جنس فرزند باشد.وگرنه نتیجه ایی نمیدهد فرزندان باهوش هستند ومتوجه رفتار اطرافیان میشوند..پس سعی کنیم محبت با معنا را از فرزندمان دریغ نکنیم.